Mojmira - córka i jedyny potomek króla Aerii, wychowana na dworze elfów i nauczona przez nich sztuki leczenia. Na co dzień emanuje radością, wspomina dawne czasy oraz za wszelką cenę stara się zachowywać zasady dworskiej etykiety. Chociaż niektórzy uważają ją za wzór do naśladowania (stara się chronić swój lud bez względu na koszty), eksperyment magów, po którym zasnęła na kilka lat, odbił się na jej psychice. Jest czasem bardzo naiwna, nigdy jednak nie przejawia agresji. Niewielu ludzi, chciałoby się pozbyć tak oddanej uzdrowicielki. Pomaganie innym stanowi jej obsesję, ale jednocześnie wzbudza podejrzliwość otoczenia. Bo czyż może istnieć ktoś równie bezinteresowny?
Dragorad - bohater wielu pieśni - słynny ze swojej pasji do obcinania gadzich łbów oraz płatania niezdrowych dowcipów. Ten łowca smoków stara się jakimkolwiek sposobem zwrócić na siebie uwagę ludzi. Może nie jest wykształcony, ale posiada wrodzony talent do operowania siekierą i innymi ostrymi narzędziami. Nie wierzy w bogów, ponieważ według niego to marnotrawstwo czasu na głupoty - można przecież wtenczas zaczepiać dziewki w karczmach lub ubijać łby przerośniętym jaszczurkom. Pomimo bycia najemnikiem mającym wielkie powodzenie i skandaliczną reputację, jeszcze żadna kobieta nie zdołała go usidlić, ani nawet choć trochę odciągnąć go od pełnego przygód życia. Ustawicznie śni mu się, że pochodzi z innego świata, ale nie potrafi wytłumaczyć jak się tu znalazł. Nie wygląda również, żeby spieszył się z powrotem - lecz to nie zmienia faktu, iż jest piekielnie ciekawy krainy odbijającej się echem w jego umyśle.
Miestwin - brat Dragorada, u którego silnie odznaczają się cechy charakterystyczne ich rodu - m. in. jego oczy są barwy intensywniejszego fioletu, posiada niespotykaną zręczność w palcach. Spokojny charakter i logiczny sposób myślenia czyni z niego wspaniałego łucznika, a uprzejma powściągliwość oczarowuje kobiety z większym powodzeniem niż umizgi brata. Choć jego tendencja do sporadycznego wytykania błędów innym sprawia, że nie ma bliskich przyjaciół, to jest bardzo szanowany z powodu swych umiejętności.
Slen - rybałt podróżujący wzdłuż i wszerz kontynentu, by śpiewać swe pieśni (i tym samym rozsławiać swe imię). Przez wielu uznawany za niedoszłego samobójcę (przeprawianie się przez lasy, w których roi się od bandytów, nie jest bezpiecznym zajęciem) może i jest chwalipiętą, ale ma powody do dumy z powodu swego zaskakującego talentu do walki. Bezustannie, nawet w czasie starcia, prowokuje swoich przeciwników, czekając aż popełnią fatalny błąd, który będzie mógł wykorzystać. Niestety, jego arogancja sprawia, że często chcą go zabić również sprzymierzeńcy.
Bogna - ruda opiekunka królewny, która znajduje pasję we wbijaniu
jej do głowy, co można, a czego nie można robić wedle nowej mody
zaprowadzonej przez reformy religijne. Mówi wszystko bez ogródek, przy
czym miewa problemy z uciszeniem się choćby na moment. Nazywają ją
"nadworną rusałką", gdyż jest nieokiełznana tak jak ten leśny demon.
Przez wzgląd na swój młody wiek sprawia wrażenie raczej przyjaciółki
Mojmiry niż niani.
Tirdir - rozkapryszony książę z zachodu, którego największe zainteresowanie budzą pieniądze. Potrafi w nabożnym skupieniu wpatrywać się w złotego talara przez ponad godzinę. Tak mało osób zdaje sobie sprawę, że oszczędzanie ma dodatni wpływ na gospodarkę! Wychowany w świadomości, iż będzie księciem, pozwala sobie na wszystko już teraz. Zawsze ma przy sobie kilka osób, które wykonują za niego pracę. Przegrana jest tym, co bodzie w jego przerośnięte ego najbardziej - nawet przy zwykłej grze w kości.
Ewaryst - niskiego wzrostu chłopak, o którym zaginął słuch, kiedy Mojmira pogrążyła się w magicznym letargu. Po tym jak królewna i Bogna znalazły go wycieńczonego na ulicy, spędził dzieciństwo na zamku w Eltharei. Zafascynowany postacią elfiej księżnej w stosunku do innych stał się poważną, szorstką osobą, wokół której wszystko, dosłownie wszystko, musiało być doskonale zorganizowane. Ale pomimo swojej nowo nabytej pasji do porządku, uwielbiał spędzać czas z Mojmirą i realizować jej zabawne pomysły na przełamanie nudy.
Finranthil - obłąkana wyrocznia z oparzeniem na lewym policzku, która jest nieszczególnie świadoma sytuacji politycznej panującej na kontynencie. Niewiele jest ludzi mogących spojrzeć w jej nieprzejednaną twarz i skłamać. Wydaje się kwestionować pojęcie dobra i zła - według niej każda strona ma trochę racji.
Eunomia - dziewczyna zamieszkująca wieś służebną.
Morgon - pochodząc z bogatej rodziny, przeznacza majątek na tajemnicze księgi, które studiuje po to, aby poznać siły rządzące światem umarłych. Oczywiście, ma też zamiar nauczyć się jak na niego wpływać.
Pechna - mała i pyskata dziewczynka, która finezją rzucanych przekleństw zawstydziłaby kaar'haryjskich górników. Chociaż zachowanie na to nie wskazuje, powtarza, że pochodzi ze znamienitego rodu.
Meriloth - siostra księżnej Mirbiem, piękna elfka będąca obecną żoną ojca Mojmiry, na której widok mężczyznom miękną kolana. Przy tym kochliwa i wredna, co często zdarza się osobom o wysokim mniemaniu o sobie.
Eufreleth - pani na zamku Etharei, którą została w niezrozumiały przez nią sposób. Chociaż Błądzący w Czeluściach nie nagrodził ją mocami władczyni, wywiązuje się ze swoich zadań lepiej niż znakomicie. Wydaje się ignorować fakt, iż została obdarzona niechlubnym mianem najbrzydszej i najbardziej niewzruszonej elfki w całym księstwie.
